اثر روش های مختلف مدیریت بقایای گندم بر عملکرد و اجزای عملکرد علوفه در کشت مخلوط آمارانت (.amaranthus cruentus l) و ماش (.vigna radiata l)

چکیده به منظور بررسی الگوی کشت مخلوط علوفه­ی آمارانت (amaranthus cruentus l.) و ماش (vigna radiata l.) و اثر روش­های مدیریت بقایای گیاهی، آزمایشی در سال زراعی 90-1389 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهید چمران اهواز اجرا شد. این آزمایش در دو مرحله شامل کشت گیاه گندم در پاییز و سپس کشت مخلوط آمارانت و ماش در تابستان بود. این پژوهش به صورت کرت­های یک بار خرد شده در قالب بلوک­های کامل تصادفی و در سه تکرار انجام شد. عامل اصلی شامل مدیریت بقایای گندم به سه روش حذف کامل، مخلوط کردن و آتش زدن و عامل فرعی شامل نسبت­های تراکمی گیاهان آمارانت و ماش به صورت صفر، 25، 50، 75 و 100 درصد بود. نتایج نشان داد که عملکرد گیاهان در مخلوط با تغییر نسبت تراکمی آن­ها تغییر یافت. همچنین نوع مدیریت بقایای گیاهی بر عملکرد علوفه هر یک از گیاهان در مخلوط مؤثر بود. با مقایسه الگوهای کشت مخلوط، بیشترین وزن خشک ساقه (5/766) در نسبت 50 درصد آمارانت و 50 درصد ماش گیاهان و در شرایط حذف بقایا بدست آمد. نسبت 75 درصد آمارانت و 25 درصد ماش در شرایط مخلوط کردن بقایا بیشترین وزن خشک برگ (519) را دارا بود. بعلاوه، نسبت تراکمی 50 درصد از هر دو گیاه در شرایط مخلوط کردن بقایای گندم بیشترین عملکرد علوفه را تولید کرد (6/1347). اگرچه عملکرد علوفه مخلوط بیش­تر تحت تأثیر گیاه آمارانت قرار گرفت تا ماش ولی با تغییر تیمارهای آزمایش (مدیریت بقایا و نسبت تراکمی) میزان تغییرات عملکرد آمارانت در مخلوط بیش­تر از ماش بود.